Ότι θα βρισκόταν τρόπος για προσαρμογή της κυβέρνησης στον πραγματικό κόσμο δεν υπήρχε αμφιβολία. Τα πραγματικά δύσκολα, όμως, για τον Τσίπρα αρχίζουν κάπου εδώ...
Ότι θα βρισκόταν τρόπος για προσαρμογή της κυβέρνησης στον πραγματικό κόσμο δεν υπήρχε αμφιβολία, ούτε από τους αντιπάλους ούτε από την μεγάλη πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε η προεκλογική υπόσχεση του κ. Τσίπρα ήταν σαφής: Η Ελλάδα δεν θα εγκαταλείψει την Ευρωζώνη. Αν δεν το υποσχόταν αυτό και αν δεν γινόταν πιστευτό, αναμφιβόλως το ποσοστό του κόμματος δεν θα ήταν αυτό που επιτεύχθηκε.
Βεβαίως, η υπαναχώρηση της κυβέρνησης από την φρασεολογία και την τακτική των πρώτων ημερών, δεν πήρε την μορφή άτακτης οπισθοχώρησης, από την στιγμή που αποκτήθηκε η δυνατότητα ύπαρξης κάποιας ελαστικότητας στον καθορισμό των ληπτέων μέτρων, αλλά κυρίως για δύο καταστάσεις που εμφανίσθηκαν για πρώτη φορά μέσα στην πενταετία.
Ότι αναγνωρίστηκε από πολλούς Ευρωπαίους η κοινωνική και πολιτική διάσταση του προβλήματος που μαστίζει την Ευρώπη και όχι μόνο εμάς. Σ’ αυτήν την στήλη, από το 2010 τονίζεται πως το Μνημόνιο δεν είναι το πρόβλημα, αλλά το σύμπτωμα, η εκδήλωση μιας αρρώστιας. Η οποία είναι η σήψη της κοινωνίας, αλλά και η παγίδα που έστησαν στις χώρες ισχυρά χρηματοπιστωτικά κέντρα που ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία, άρα και την εξουσία.
Με τον ένα ή άλλο τρόπο, η εισροή χρημάτων θα αποκατασταθεί, βοηθούσης της γεωπολιτικής μας θέσης, αλλά και η ανησυχία των ΗΠΑ ότι η κατάρρευση της ευρωπαϊκής οικονομίας θα έχει άμεσες και οδυνηρές επιπτώσεις και σ’ αυτούς. Το πρόβλημα τώρα για την κυβέρνηση είναι ο συντονισμός του κυβερνητικού έργου.
Σ’ αυτόν τον τομέα τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Για να ισορροπήσει καταστάσεις η κυβέρνηση, τοποθέτησε σε θέσεις εξουσίας πρόσωπα που είτε απλώς είχαν δημιουργήσει τον μύθο της προσωπικότητας λόγω των δήθεν προοδευτικών τους αντιλήψεων -και που διαπιστώθηκε σε λίγο διάστημα ότι δεν μπορούν «να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρο»- αλλά και πρόσωπα σαφώς τοποθετημένα αντίθετα στην πραγματική πολιτική, έχοντας κατά νου να υλοποιήσουν τα απωθημένα της νεαρής ηλικίας.
Από πλευράς αριθμών, τυχούσα σύγκρουση του ΣΥΡΙΖΑ με τους έχοντες βορειοκορεατικές αντιλήψεις δεν θα σημάνει και απώλεια της εξουσίας. Είτε με διεξαγωγή εκλογών σε σύντομο χρονικό διάστημα, και με την λίστα, μπορούν να αποβληθούν οι βουλευτές των 500 ψήφων, είτε με την προσθήκη στο κυβερνητικό σχήμα και του Ποταμιού, όπως είναι άλλωστε και η επιθυμία των Γερμανών.
Το μεγάλο πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ότι θα έχει απέναντί του όλους αυτούς που χρησιμοποιούσε για αποσταθεροποίηση της χώρας κατά τα προηγούμενα χρόνια, και οι οποίοι «προπονημένοι» με τόση επαναστατική γυμναστική, αλλά και πεισθέντες ότι ήρθε η ώρα να σηκωθεί στην Ελλάδα η «κόκκινη παντιέρα» (την οποία υψώνουν σε κάθε εκδήλωση, χωρίς να υπάρχει ούτε μια ελληνική σημαία) προφανώς δεν θα θέσουν τα όπλα «παρά πόδας».
Ποιος θα μπορέσει να ισορροπήσει τα πράγματα; Παραμένοντας μέσα στο κόμμα οι «ζωηροί» κάποια στιγμή μπορεί να σταθούν εμπόδιο σε ψήφιση νομοσχεδίων. Εκβάλλοντάς τους, θα τους έχεις μονίμως στο πεζοδρόμιο. Και πώς θα τους αντιμετωπίσεις, με τα ΜΑΤ; Δηλαδή, οι «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» θα γίνουν εργαλείο για να σιγάσουν οι αντιτιθέμενες φωνές των «συντρόφων».
Εδώ είναι το πρόβλημα.
www.voria.gr//Ο Μακεδών
Ότι θα βρισκόταν τρόπος για προσαρμογή της κυβέρνησης στον πραγματικό κόσμο δεν υπήρχε αμφιβολία, ούτε από τους αντιπάλους ούτε από την μεγάλη πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε η προεκλογική υπόσχεση του κ. Τσίπρα ήταν σαφής: Η Ελλάδα δεν θα εγκαταλείψει την Ευρωζώνη. Αν δεν το υποσχόταν αυτό και αν δεν γινόταν πιστευτό, αναμφιβόλως το ποσοστό του κόμματος δεν θα ήταν αυτό που επιτεύχθηκε.
Βεβαίως, η υπαναχώρηση της κυβέρνησης από την φρασεολογία και την τακτική των πρώτων ημερών, δεν πήρε την μορφή άτακτης οπισθοχώρησης, από την στιγμή που αποκτήθηκε η δυνατότητα ύπαρξης κάποιας ελαστικότητας στον καθορισμό των ληπτέων μέτρων, αλλά κυρίως για δύο καταστάσεις που εμφανίσθηκαν για πρώτη φορά μέσα στην πενταετία.
Ότι αναγνωρίστηκε από πολλούς Ευρωπαίους η κοινωνική και πολιτική διάσταση του προβλήματος που μαστίζει την Ευρώπη και όχι μόνο εμάς. Σ’ αυτήν την στήλη, από το 2010 τονίζεται πως το Μνημόνιο δεν είναι το πρόβλημα, αλλά το σύμπτωμα, η εκδήλωση μιας αρρώστιας. Η οποία είναι η σήψη της κοινωνίας, αλλά και η παγίδα που έστησαν στις χώρες ισχυρά χρηματοπιστωτικά κέντρα που ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία, άρα και την εξουσία.
Με τον ένα ή άλλο τρόπο, η εισροή χρημάτων θα αποκατασταθεί, βοηθούσης της γεωπολιτικής μας θέσης, αλλά και η ανησυχία των ΗΠΑ ότι η κατάρρευση της ευρωπαϊκής οικονομίας θα έχει άμεσες και οδυνηρές επιπτώσεις και σ’ αυτούς. Το πρόβλημα τώρα για την κυβέρνηση είναι ο συντονισμός του κυβερνητικού έργου.
Σ’ αυτόν τον τομέα τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Για να ισορροπήσει καταστάσεις η κυβέρνηση, τοποθέτησε σε θέσεις εξουσίας πρόσωπα που είτε απλώς είχαν δημιουργήσει τον μύθο της προσωπικότητας λόγω των δήθεν προοδευτικών τους αντιλήψεων -και που διαπιστώθηκε σε λίγο διάστημα ότι δεν μπορούν «να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρο»- αλλά και πρόσωπα σαφώς τοποθετημένα αντίθετα στην πραγματική πολιτική, έχοντας κατά νου να υλοποιήσουν τα απωθημένα της νεαρής ηλικίας.
Από πλευράς αριθμών, τυχούσα σύγκρουση του ΣΥΡΙΖΑ με τους έχοντες βορειοκορεατικές αντιλήψεις δεν θα σημάνει και απώλεια της εξουσίας. Είτε με διεξαγωγή εκλογών σε σύντομο χρονικό διάστημα, και με την λίστα, μπορούν να αποβληθούν οι βουλευτές των 500 ψήφων, είτε με την προσθήκη στο κυβερνητικό σχήμα και του Ποταμιού, όπως είναι άλλωστε και η επιθυμία των Γερμανών.
Το μεγάλο πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ότι θα έχει απέναντί του όλους αυτούς που χρησιμοποιούσε για αποσταθεροποίηση της χώρας κατά τα προηγούμενα χρόνια, και οι οποίοι «προπονημένοι» με τόση επαναστατική γυμναστική, αλλά και πεισθέντες ότι ήρθε η ώρα να σηκωθεί στην Ελλάδα η «κόκκινη παντιέρα» (την οποία υψώνουν σε κάθε εκδήλωση, χωρίς να υπάρχει ούτε μια ελληνική σημαία) προφανώς δεν θα θέσουν τα όπλα «παρά πόδας».
Ποιος θα μπορέσει να ισορροπήσει τα πράγματα; Παραμένοντας μέσα στο κόμμα οι «ζωηροί» κάποια στιγμή μπορεί να σταθούν εμπόδιο σε ψήφιση νομοσχεδίων. Εκβάλλοντάς τους, θα τους έχεις μονίμως στο πεζοδρόμιο. Και πώς θα τους αντιμετωπίσεις, με τα ΜΑΤ; Δηλαδή, οι «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» θα γίνουν εργαλείο για να σιγάσουν οι αντιτιθέμενες φωνές των «συντρόφων».
Εδώ είναι το πρόβλημα.
www.voria.gr//Ο Μακεδών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου